Thank you 2019, NEXT!

Het is geen jaar om in te kaderen. Of misschien juist wel, maar ik heb het gewoon niet gezien en gevoeld. Daarom dat het waarschijnlijk ook zo’n “slecht” jaar was. Ik was vaak ongelukkig, moedeloos, niet gemotiveerd, … Veel had ik aan mijzelf te danken vanzelfsprekend, maar de wegen waren alleszins niet zonder obstakels.

In een notendop: een pittig eerste jaar met Oona er bij, mijn papa die een hartaanval gekregen heeft, ikzelf deed weer 2 opstoten, tot tweemaal toe medicatie die weer niet aanslaat, loodzware trainingen voor de Dodentocht in combinatie met alles. Ik word terug wat moedeloos als ik er aan terugdenk …

Maar zoals mijn opa altijd zei: alles komt goed. En ook alles wat mis ging in dat jaar kwam goed. Mijn papa is volledig hersteld, Oona is een happy bubbly dreumes geworden en vindt slapen best ok, de Dodentocht is achter de rug (lees er over hier en hier) en in 2020 staat mij een behandeling om U tegen te zeggen te wachten. Dus alles kwam of komt hopelijk goed.

Dit bord aan het begin van de Dodentocht vond ik geniaal. Ik herinner het mij nog goed: iedereen was aan het lachen en begon vol goede moed aan de kilometerslange tocht met een tempo dat veel te snel was want ja, ADRENALINE!! En kijk, zonder dat je het goed en wel besefte had je al anderhalve km in je benen, just like that! Je moet eens raden of ik zo ben blijven denken 😅

Dus nu zie ik een bord voor mij: “Proficiat! Nog 360 dagen”. Nog zoveel dagen om te genieten, doelen te realiseren, te rusten, te overleven, te lachen, … Kortweg: zelf in te vullen, naargelang hoe ik mij voel.

Voor 2020 wens ik mijzelf: een stabiele gezondheid, terug beginnen met crossfit (hallo spierpijn!), concrete doelen, een mildere mama te worden, een leger/minimalistischer huishouden en door dit alles hopelijk meer rust in mijn lijf en in mijn hoofd.

Want ik ben het waard 😉